Il y a longtemps que je t'aime
Frönsk mynd eftir leiksjórann Philippe Claudel. Myndin fjallar um þær systur, Juliette og Lea sem hafa ekki hist í fjölda mörg ár. Juliette hefur verið fangi allan þennan tíma og býr yfir því hræðilega leyndarmáli að hafa valdið barni sínu dauða. Hún á erfitt með að detta aftur inn í venjulegt daglegt líf, enda allir vinir hennar horfnir og flestir ástvinir búnir að afneita henni. Lea hefur gert sér gott líf og býr í stóru húsi með hamingjusamri fjölskyldu sinni. Hún er staðráðin í því að hjálpa systur sinni að komast aftur á báða fætur en þorir þó aldrei að spyrja hví hún myrti sitt eigið barn. Myndin er vel leikin og vönduð, áhorfandanum er haldið spenntum í gegnum alla myndina þar sem ástæða morðsins kemur ekki fram fyrr en í blálokin. Myndin sýnir fram á styrk fjölskyldubanda og mannleg samskipti, hversu langt maður gengur fyrir fólkið sem maður elskar í lífi sínu. Mæli eindregið með henni. Mr.Big
Mjög áhrifamikil og "eye-opening" heimildarmynd um vissa spillingu meðal kanadísku lögreglunnar. Höfundur heimildarmyndarinnar, Tiffany Burns, lendir í því að 19 ára bróðir hennar og vinur hans eru dæmdir fyrir hrottalegt morð á fjölskyldu vinarins. Sönnunargögn eru nánast engin, né ástæða en til var upptaka tekin af undercover lögreglunni þar sem strákarnir virðast játa á sig glæpinn þar sem þeir halda að þeir séu að tala við einhvern mafíósa sem lofar þeim háum fjárhæðum í stað fyrir nokkra greiða.
Tiffany ákveður að rannsaka þessa aðferð lögreglunnar við að ná játningu úr fólki, svo kölluð "Mr.Big" aðferðin. Hún ræðir við nokkra sem hafa lent í svokölluðu " Mr. Big sting" en það er kallað þegar lögreglan hefur fundið einhver grunaðan og ákveður nokkurn veginn að þetta sé manneskjan sem þeir ætli að dæma fyrir glæpinn og gera hvað þeir geta til að koma því framgengt.
Lögreglan beitir afar lágkúrulegum aðferðum, dulbýr sig sem einhvers konar glæpamann og reynir að sá sakborninginn á sitt band með áfengisgjöfum, loforðum um peninga og jafnvel hótunum varðandi fjölskyldu og vini viðkomandi sakbornings. Þeir beita eins konar heilaþvotti og virðast geta fengið hvern sem er til að játa á sig glæp sem þeir hafa ekki framið.
Í myndinni ræðir Tiffany einnig við sálfræðinga sem segja þetta sé viðurkennt fyrirbæri, að snúa saklausri manneskju þannig að hún haldi að hún geti játað á sig glæp.
Eftir níu ár í fangelsi í bið eftir réttarhöldum er bróðir Tiffany og vinur hans dæmdir í lífstíðarfangelsi án valmöguleika um reynsulausn.
Tiffany nær þó nokkurn veginn að sanna fyrir áhorfanda að bróðir hennar sé saklaus með því að benda á mögnuð sönnunargögn sem lögreglan lítur framhjá því þeir virðast ekki hafa áhuga á neinum öðrum en hinum fyrsta grunaða.
Maður fær alveg hroll þegar maður hugsar um það óréttlæti sem þeir vinirnir þurfa að sæta, að því gefnu að þeir séu saklausir, og að því er virðist fjölda margir aðrir sem verða fyrir barðinu á þessu svokallaða Mr. Big prógrammi.
Mjög spennandi og áhugaverð heimildarmynd sem allir verða að sjá.
Lou Reed's Berlin
Ég veit ekki alveg hversu mikið ég get skrifað um þessa mynd, annað en það að þetta var sem sagt tónleikaupptaka af Lou Reed að flytja plötu sína, Berlin, sem var afar mislukkuð þegar hún fyrst kom út. Mæli með myndinni fyrir harða Lou Reed aðdáendur, ég er reyndar ekki alveg einn af þeim, enda þekkti ég bara gömlu Velvet Underground lögin sem hann tók á tónleikunum. En ljúf tónlist og yndæl mynd samt sem áður.
O'Horten
Hálfgerð tilviljun að ég fór á þessa, ætlaði á rökkurmyndina Zift en þar sem Birta og Íris voru að fara á þessa ákvað ég að fljóta með, svona upp á félagsskapinn.
Og sé ekki eftir því! Þessi mynd er alveg einstaklega hugljúf. Hún fjallar um hinn 67 ára gamla Odd Horten sem fær loksins að setjast í helgan stein eftir að hafa keyrt lest í fjöldamörg ár. Málið er að hann hefur ekki hugmynd um hvernig hann á að eyða dögunum sínum í þessu nýja fríi sínu og lendir hann því í alls konar hlægilegum uppákomum.Odd er rosalega mellow gaur, virðist taka allri vitleysunni með stóístkri ró. Maður svona hálfglottir alla myndina yfir því sem hann lendir í.
Myndin er mjög vel leikin og allt eitthvað svo einlægt og gott í henni. Ekta norskur húmor og viss kalhæðni einkenna hana. Hún er líka eintaklega vel gerð, flott skotin og vel valdur leikarahópur, sem gera þetta að frábærri mynd! Þessa ættu allir hiklaust að sjá.
Jæja, ég hef ekki alveg orku í að skrifa um meir í bili. Hyggst mæta á fyrirlestur um Argentíska kvikmyndagerð samtímans á morgun! Sjáum hvernig það fer.
1 comment:
Flott færsla. 8 stig.
Tek undir það, Il y a longtemps que je t'aime er ansi góð.
Ég var ekki alveg nógu ánægður með Mr. Big. Það var ýmislegt ágætt við hana, og efnið var vissulega áhugavert. Mér fannst hún bara ekki alveg nógu vel gerð.
O'Horten var líka mjög góð, en ég hef heyrt að Zift sé algjör snilld. Ætla á hana á morgun (föstudag).
Post a Comment